Kosmetyczka Wrocław

Należy mieć na uwadze, że w praktyce feromony nie posiadają własnego zapachu lub jest on delikatny. Feromony wysyłają sygnały o gotowości seksualnej, przyciągając osobnika płci przeciwnej ( Winberg J, Porter RH. 1998). W 1986 roku prof. Winnifred Cutler ? biolog i endokrynolog, po wielu latach pracy i żmudnych doświadczeń odkryła oraz wyizolowała męskie feromony, a także udowodniła ich pozytywny wpływ na zdrowie i samopoczucie kobiet. Okazuje się, że obecność męskich feromonów nie tylko wzmaga apetyt na seks, ale również reguluje cykl menstruacyjny, osłabia objawy menopauzy i wzmaga płodność.

Długoletnie badania z udziałem setek ochotniczek udowodniły, że kobiety, które rozpoczynają współżycie płciowe w okresie 7 lat od pierwszej menstruacji rzadko, kiedy mają do czynienia z problemami, jakimi są trudności z zajściem w ciążę czy niezdolność do zapłodnienia (90% kobiet jest płodnych). W przypadku kobiet rozpoczynających współżycie późno (ponad 8 lat od wystąpienia pierwszej miesiączki) lub żyjących w celibacie sytuacja ta ma się wręcz odwrotnie, gdyż cierpią one z powodu nieprawidłowych (nieregularnych, za długich lub zbyt krótkich, bardzo skąpych czy za obfitych) miesiączek. Continue reading „Znaczenie ludzkiego zapachu” →

Wydawać by się mogło, iż tylko ta część społeczeństwa jest w stanie reagować na feromony. Z tego też względu w ostatnim czasie pojawiło się wiele głosów negujących istnienie feromonów ludzkich. Okazuje się jednak, iż feromony są również odbierane poprzez tradycyjny nabłonek węchowy. Osób, które prawdziwie nie są zdolne do wyczuwania feromonów jest około 5% (Koberda M., Konopski L. 2003). Istnieje bardzo silne ontogenetyczne połączenie między węchem a układem hormonalnym. Badania prowadzone u ludzi cierpiących na syndrom Kallmanna ( charakteryzujących się kompletnym brakiem drugorzędowych cech płciowych – kobiet i mężczyzn) potwierdziły, że są oni anosmikami- niezdolnymi do detekcji zapachów.

Syndrom ów związany jest z niedorozwojem opuszek węchowych już w fazie embrionalnej. U zdrowego człowieka odbywa się migracja gonadotropinozależnych hormonów GnRH z podwzgórza do tzw. plakody węchowej, co powoduje stymulację hormonów LH i FSH pobudzających produkcję m.in. testosteronu i estrogenów, odpowiedzialnych za prawidłowy rozwój gonad. Natomiast u chorych na syndrom Kallmanna taki transport jest zaburzony. Taka sytuacja upośledza, więc rozwój opuszek węchowych, a tym samym powoduje minimalne wydzielanie GnRH. Ludzie tacy nie reagują na feromony (Atzmueller M. i in. 2001). U osób dorosłych, indywidualne wonie mogą wpływać na wybór partnera i wiele przekonywujących dowodów wskazuje na to, że naturalnie występujące zapachy odgrywają znaczącą rolę w przekazywaniu zachowań noworodkowi. Continue reading „Feromony – bezwonne przekaźniki seksualności” →

Gruczoły wonne maja budowę zbliżoną do gruczołów potowych. Jednak są od nich większe a ujście znajduje się w mieszkach włosów nad ujściami gruczołów łojowych a nie na powierzchni skóry. Wydzielina gruczołów wonnych zawiera składniki lotne związane z rasą, płcią i innymi cechami osobniczymi. Gruczoły te występują w różnych miejscach, jednak większość z nich skupia się w polu płciowym, od odbytu, gdzie noszą nazwę gruczołów około odbytowych, poprzez zewnętrzne narządy płciowe, czyli wzgórek łonowy i przyległą do niego skórę brzucha okolicy krocza, moszna lub wargi sromowe większe. Dalej ciągną się wzdłuż linii brzucha do dołów pachowych i otoczek brodawek sutkowych. Poza tym znajdują się na skrzydłach nosa i okolicy warg.

Wydzielina gruczołów zapachowych jest płynna i powstaje jak w typowych gruczołach apokrynnych. W czasie intensywnej działalności wydzielniczej na powierzchni komórek gruczołowych tworzą się uwypuklenia, w których zbiera się wydzielina, która wydostaje się do światła odcinków wydzielniczych, a stąd na zewnątrz gruczołu. Większość z tych struktur nasila swoją czynność szczególnie w momencie pokwitania i stopniowo zaprzestaje funkcjonować po tym okresie. Kobiety posiadają tych gruczołów znacznie więcej, a ich fizjologia uzależniona jest od cyklu miesięcznego. Przez lata uważano, że sekret odbierania feromonów tkwi w narządzie nosowo-lemieszowym, tak zwanym organie VNO (z łaciny organum vomeronasale), który obecny jest w jamie nosowej. Continue reading „Feromony – określają poziom hormonów płodności” →

Do niedawna sądzono, że ewolucja wyposażyła człowieka w upośledzony węch i świetny wzrok. Wzrok był najbardziej przydatny istocie wyprostowanej. Komunikacja między ludźmi miała się ograniczać do sygnałów dźwiękowych, wzrokowych i dotykowych. Ten pogląd ugruntowali genetycy, odkrywając, że większość ssaków ma około tysiąca genów odpowiedzialnych za rozwój zmysłu powonienia, a zwierzęce nosy potrafią odróżnić nawet 500 tys. zapachów. Natomiast ludzie mają zaledwie jedną trzecią z tysiąca genów odpowiedzialnych za węch (Koberda M., Konopski L. 2003).

Najnowsze badania sugerują jednak, że człowiek nie jest zapachowym  Według dr Barbary Sommerville z University of Leeds w Wielkiej Brytanii, nieprzypadkowo twarze i dłonie są najważniejszymi częściami ciała w procesie poznawczym, ponieważ w tych miejscach oraz w okolicach uszu, znajdują się najłatwiej dostępne gruczoły zapachowe. Inuici z Ameryki Północnej na powitanie nie tylko pocierają się nosami, ale także się wąchają. Nos wystarcza, by rozpoznać najbliższą rodzinę. Z obserwacji prof. Richarda Portera wynika, że noworodki uczą się rozpoznawać matkę w ciągu kilku tygodni. Natomiast matki znają woń dzieci już po dwóch dniach od porodu. Ojcowie potrzebują aż trzech tygodni. Continue reading „Feromony – czy można określić atrakcyjność, po węchu??” →